Gdzie zbrodnia tam i kara. Motyw ten wydaje się znany dla ludzi już od czasów Hammurabiego. Towarzyszy mu pytanie o zależność między jedynym i drugim oraz prawdziwą naturę tej pary. W literaturze odwoływano się do niego na łamach różnych epok, począwszy od niepisanego zarania dziejów, poprzez starożytność, renesans aż po czasy bardziej nam współczesne. Warto więc przytoczyć kilka przykładów motywu zbrodni i kary.
Jednym z najważniejszych motywów literackich, który pojawia się od początku istnienia literatury, jest motyw przyrody. Natura jest ważnym aspektem ludzkiego życia – dostarcza człowiekowi pożywienia, uspokaja go i wycisza, kontakt z naturą dostarcza też wrażeń estetycznych. Przyroda w dziełach literackich często nie jest tylko dekoracją, na tle której rozgrywa się fabuła.
Wszystkie religie opierały swoją naukę o moralności na karze za zło. Wyrównanie rachunków miało przychodzić po fizycznej śmierci człowieka. W wielu z takich religii istniało miejsce odbywania tej kary, potworny teatr kaźni lub odosobnienia duszy.
Mówi się, że zemsta najlepiej smakuje na zimno. Jest ona reakcją na doznane krzywdy, upokorzenia i zbrodnie. Ludzie dokonują jej pod wpływem silnych emocji lub z wyrachowaniem odkładają w czasie, by jak najlepiej przygotować zemstę i by była ona jak najbardziej bolesna.
„Pieśń nad Pieśniami” jest jedną z trzydziestu dziewięciu ksiąg Starego Testamentu. Artystyczne piękno dzieła zostało docenione przez wyznawców judaizmu oraz chrześcijaństwa, ale nie tylko. Treść dotyczy miłości Oblubieńca i Oblubienicy, którzy pragną się miłością romantyczną, jak i erotyczną.
Stary Testament składa się z wielu tekstów, a jednym z ważniejszych wciąż pozostaje Księga Koheleta. Jej nazwa odnosi się do stanowiska, jakim była funkcja osoby urzędowo uprawnionej do przemawiania podczas zebrań.
Pierwszym tekstem, jaki znajduje się w Starym Testamencie, jest Księga Rodzaju. Opowiada ona historię stworzenia ludzkości przez Boga oraz pokazuje, na czym polegał grzech pierworodny. Ma ona alegoryczny charakter i pokazuje, jak przez siedem dni Bóg stworzył świat i w jaki sposób zawinili mu pierwsi ludzie, czyli Adam i Ewa.
Człowiek nieustannie jest doświadczany przez los. Często oznacza to zmagania z wyjątkowo trudnymi, czasami przerażającymi i bolesnymi sytuacjami. Wiele osób doświadcza też tak zwanych sytuacji granicznych, które potrafią odmienić jego życie na zawsze i kształtować ich charakter na nowo lub całkowicie go złamać.
Przypowieść o bogatym i biednym każdy czytelnik odnajdzie w Nowym Testamencie. Jest ona bowiem częścią Ewangelii świętego Łukasza (Łk, 16, 19-31). To jedna z najbardziej znanych historii zwanych przypowieściami, które kryją w sobie dydaktyczny przekaz i wskazują uczniom Jezusa, w jaki sposób powinni oni rozumieć jego nauki. Łazarz i bogacz z tej historii uznawani są za faktycznie istniejące postaci, sama zaś przypowieść z tego względu uznawana jest za prawdziwą historię, która wydarzyła się naprawdę.
W Nowym Testamencie odnaleźć można wiele inspirujących historii, a jedną z nich jest przypowieść o dzierżawcach winnicy. Znaleźć ją można w Ewangelii świętego Łukasza (Łk, 20, 9-19) oraz świętego Mateusza (Mt, 21, 33-46).
Przypowieść o dziesięciu minach należy do utworów zebranych w Nowym Testamencie. Znaleźć ją można w Ewangelii świętego Łukasza (Łk, 19, 11-28). Jej celem było uzmysłowienie ludziom, że Królestwo Boże jest jeszcze bardzo odległe i czeka na ludzi dopiero w dalekiej przyszłości. Uczniowie jego sądzili bowiem, że jest ono już bardzo bliskie.
Przypowieść o faryzeuszu i celniku jest częścią Nowego Testamentu. Pochodzi ona dokładnie z Ewangelii świętego Łukasza (Łk 18,9-14). To jedna z dydaktycznych historii, jakie zawarte są w Biblii i które mają uczyć czytelnika konkretnych wartości. Jezus pokazuje w niej, kto tak naprawdę jest dobrym człowiekiem i postępuje w myśl jego nauk, a kto modli się tylko na pokaz. Czytelnik z przypowieści tej dowiaduje się więc tego, jak oceniane będą ludzie czyny i myśli.